Dell XPS 13 (2015) – test laptopa

KLAWIATURA / GŁADZIK

Jak na niedużego notebooka przystało, Dell XPS 13 oferuje bardzo kompaktową, zwartą klawiaturę. Mimo to, producentowi udało się zmieścić 6 rzędów przycisków, a ich rozmieszczenie jest wygodne. Wyspowa klawiatura wyróżnia się krótkim Enterem i Spacją, dłuższy jest natomiast Backspace. Strzałki lekko odseparowano od reszty przycisków – na tyle, na ile było to możliwe w tym układzie.

Lekko zaokrąglone, płaskie płytki cechują się krótkim, ale twardym skokiem. Nie jest to – w mojej opinii – tak wygodne rozwiązanie, jak AccuType Lenovo, ale za to dużo lepsze, niż propozycje Acera.

Nie zabrakło podświetlenia klawiszy – nie jest ono może wyjątkowo intensywne, ale sprawdza się w 100% podczas pisania w nocy. Duży plus, jeśli szukacie notebooka do pracy w każdych warunkach.

Płytka dotykowa jest duża, a co za tym idzie, wygodna. Obsługuje wielodotyk, jest świetnie skalibrowana, a powierzchnia gładzika ma właściwą fakturę z dobrym poślizgiem. Lewy i prawy przycisk zostały zintegrowane z touchpadem.

EKRAN

Ultrabooka Dell XPS 13 kupisz w kilku konfiguracjach – główna różnica między nimi to rozdzielczość wykorzystanej matrycy. Tańsze wersje „uzbrojono” w ekrany Full HD, podczas gdy droższe oferują dotykowe panele QHD (3200 x 1800 pikseli, co daje rewelacyjną gęstość na poziomie 276 ppi). Do naszej redaKcji trafił reprezentant ostatniej grupy.

Wyprodukowana przez koncern Sharp matryca (sygnatura SHP1421) wykonana jest w technologii IPS, a więc na degradację kolorów przy zmianie perspektywy narzekać nie można. Także odwzorowanie barw (w fabrycznej konfiguracji) jest nie najgorsze, choć na tym polu lepiej chyba wypada wspomniana już wcześniej Yoga 3 Pro.

Wysoka rozdzielczość nie tylko robi wrażenie, ale też jest przydatna – o ile potrafisz wykorzystać jej zalety w codziennej pracy. Warto oczywiście pamiętać o tym, że QHD na 13,3″ ma swoje ograniczenia. Niektóre aplikacje nie są przystosowane do pracy z tak wysokim PPI i skalują się kiepsko – raz czy dwa może więc Ci się zdarzyć, że komunikat systemowy czytać będziesz przez lupę.

Ekran pokryty został błyszczącą powłoką i zintegrowany z panelem dotykowym. O ile w wypadku klasycznych hybryd takie posunięcie jest faktycznie sensowne, bo składasz komputer do trybu tabletu, tak w XPS 13 (przypomnę – pokrywa odchyla się tylko do 140 stopni) to raczej sztuka dla sztuki. Sam digitizer jest oczywiście bez winy, bo działa sprawnie i jest dobrze skalibrowany, ale faktyczne pole do wykorzystania dotyku w testowanej maszynie jest wąskie.

Niewykluczone więc, że lepszy interes zrobisz wybierając model z matową matrycą – bez dotyku. Tym bardziej, że możesz wtedy liczyć na większą czytelność obrazu w słońcu, bo z uwagi na połyskliwą powłokę i maksymalną jasność na poziomie 260 cd/m2, testowana w maniaKalnej redaKcji konfiguracja średnio nadaje się do pracy w letnie popołudnia.

Dopasowując jasność ekranu do swoich potrzeb warto pamiętać o tym, że w domyślnej konfiguracji aktywny jest pakiet ustawień Intela, dynamicznie regulujący siłę podświetlenia zależnie od zastanych warunków.